Licht

De gele gevel deelt het licht van de zon. Hij pakt zijn telefoon, blaast op zijn rode vingers, en typt "Ben nog steeds boos, maar hou wel van je."

Helemaal voorin zit een man in een spijkerjack. Zijn kin een tikje geheven kijkt hij uit het raam. Daar is de torenspits. Hij drukt met één vinger op de zwarte knop. Dan verheft hij zich - eigenlijk kan dat niet van zo’n stoeltje in een eindeloze rij, maar hij is iemand die zich verheft - en verlaat de tram.

Frederik merkte wel dat ze eigenlijk door wilde lopen. Maar dat was haar verantwoordelijkheid, niet de zijne. Hij manoeuvreerde zijn scooter een beetje naar haar fiets. Hij keek haar aan.
"Hoe lang woon je hier al?" Hoe lang interesseerde hem niet, wel hoe het klonk. Hij sloot zijn ogen, niet te lang. Er kwam alleen een antwoord, geen wedervraag. Dus hij was weer.
 "En werk je hier ook?" Zelfde recept. Ze waren inmiddels bij een t-splitsing. Hij kon haar makkelijk bijhouden, vragen genoeg, maar liet haar gaan.