Niemand wist het. Je kon het ook niet aan haar  zien. Maar ze was een groots auteur. Ze bedacht het allemaal.

Niets is wat het lijkt. "Dat weten we dan ook weer", dacht hij terwijl hij keek naar het niets. "Wat nu?" Zelfs opruimen was geen optie.

Kippenvel, rond haar lippen werd het warm. Zonde om te negeren. Ze sloeg haar benen over elkaar, genoot, en vroeg naar z'n ervaring in ICT.

Daan was een goede jongen. Hij hield van haar moeders baklava en de antwoorden van haar vaders religie. Maar het was niet haar recept.

"Rondondendronpapegaai"
"Houd op met die woordfröbels. Kunnen we alsjeblieft normaal ruzie maken?"
"Niet als je het beleefd vraagt."

"Allejezus" zei hij en dacht vervolgens off-topic: "Alle en enkelvoudige jezus. Zou hij dan toch geloven? of bedoelde hij Allah en Jezus?"

Judith keek naar zijn slapende gestalte. Ze zou het goedmaken. Daar kon ze wel honderd manieren voor bedenken.

Het was 'r niet eens echt geweest. Het had onterecht vertrouwd en spannend gevoeld. Morgen kon hij naar zijn ouders, dan was pa niet thuis.