De wind sloop door het huis en klopte aan elke deur. Dit was de perfecte avond. Aron streek een lucifer aan. Vanavond zou hij indruk maken.
Doef was blauw en zacht. Hij had oren rondom zijn hoofd. Je kon hem er handig aan vasthouden. Zo ging hij altijd mee op avontuur en was je nooit alleen.
Ze hield niet van natuur. De snelheid waarmee ze erop af suisde maakte alles goed. Ze kon zich geen volgende sprong veroorloven en trok niet aan de chute.
"Sorry" Hij deed z'n best het echt te laten klinken. Maya zou woest zijn. Maar ze was Maya niet en vond het lief dat hij voor haar loog.
De hond van Nooteboom lag languit in zijn hoofd. Die wel, maar of hij Plato die ochtend al had uitgelaten wist hij niet meer.
Terwijl de schwung van het verhaal na-ijlde en haar gedachten in epische volzinnen boetseerde, liet ze het goed aflopen, alleen voor zichzelf.
Z'n loopje was stoer, maar niet te. Ed lachte naar de buuf en woog de sporttas in zijn hand. Hij liet hem het liefst dicht, maar de pijp zat erin. Payday!
Gus lag onder haar bed. Hij had een grote neus en scheve ogen. Best lelijk, maar dat hielp juist tegen de onderbedmonsters. Ze was nooit bang.
Ze was onschuldig. Toen ze hem lul noemde, had ze het zachtjes gedaan. Hij wilde haar niet verpesten. De zon scheen, het zou wel goedkomen.